《大行皇帝灵驾发引挽歌辞》拼音版

宋代欧阳修

xínghuánglíngjiàyǐnwǎn--ōuyángxiū

xiǎngguóniánsuījìnmínshēn

jiǎnqínchéngshèngrénxiàoběnxīn

fāngqìngféngqiānzàiéjīngèyīn

tiānchóusōnglǐngwàiyúncǎnluòchuānxún

zhàngdòngqiānguānwèishénxíngwànxiàngyīn

chénēnwèibàoqīngxuèdànyíngjīn

wénjǐngqiāngōngkǎiránjiùtàipínggōng

xìnglóngxuéxiàohuángjiāshèngfàngchìbīnqiángyǒngxiàngkōng

wēishèxiáqiāngfāngwènzuìdānchéngxiāndǐnggōng

shuāngqīngbáoxiāojiāyànwànguóbēihàocǎndànzhōng

qiānlíngyīngyùntiānrénhǎifāngxīnzhèngxīn

jiànjiǔménchénwèiyóuzàishíxún

yuèànxiángjīnfèngniǎndàoshuāngqīngshílín

báishǒujiùchénzhānhuàshàqiūfēnglèishǔchēchén

欧阳修简介

宋代·欧阳修的简介

欧阳修

欧阳修(1007-1072),字永叔,号醉翁,晚号“六一居士”。汉族,吉州永丰(今江西省永丰县)人,因吉州原属庐陵郡,以“庐陵欧阳修”自居。谥号文忠,世称欧阳文忠公。北宋政治家、文学家、史学家,与韩愈、柳宗元、王安石、苏洵、苏轼、苏辙、曾巩合称“唐宋八大家”。后人又将其与韩愈、柳宗元和苏轼合称“千古文章四大家”。

...〔 ► 欧阳修的文章(1122篇)